Campeona de Euskadi de duatlón Sprint

Ayer se celebró el campeonato de Euskadi de duatlón sprint en Ermua, carrera cerca de casa en la que el año pasado me lleve la victoria. Este año en principio no entraba en los planes hacerla ya que estamos en una semana de carga entrenando pero como íbamos a ir con los chavales del equipo, decidí tomar parte.
No sé por donde empezar a contar mi batallita de ayer después de ver la carrera espectacular que ha hecho Eneko Llanos durante toda nuestra noche en el Ironman de Melbourne pero bueno ,nuestra carrera no deja de ser una batallita llena de esfuerzos y podiums también. Jeje
Dos cadetes, cuatro júniors, un sub 23 y dos absolutos llegábamos a Ermua a eso de las 15:30 con mucha ganas, muchas ilusiones y nerviosos. Todos los pasos pre-carrera, todos de aqui para allà, recogida de la bolsa del corredor, preparación de dorsales, colocación en boxes del material y calentamiento. A mi me dieron el dorsal 1 por la victoria del año pasado, bonito dorsal, la primera vez que me lo daban y las chicas del equipo hasta el dorsal 4 sucesivamente. Nosotras empezábamos a las 17:00 y los chicos 15 min más tarde así que poco a poco nos fuimos acercando hacia la salida.

chicas mugarra
Nos juntamos un grupo majo de chicas, muchas caras conocidas, yo me fijo en Lourdes, ganadora de Oñati y en Ainara ganadora de Eibar, pienso que son las que más fuerte saldrán. Empezamos y yo cojo la cabeza de carrera, parece que nadie va a atacar y yo poco a poco me voy abriendo un hueco cada vez más grande, empiezo a pensar en la transiciòn y en escaparme en bici. Mientras cojo la bici en boxes intento recuperar un poco el esfuerzo, me subo, empiezo a coger velocidad y me encuentro una caravana de coches, parón puff, paso,cojo ritmo y la verdad que no me encuentro pletórica pero bueno tenia un poco de ventaja respecto a la de detrás  y la idea sigue siendo irme sola. Cuando estoy llegando a Mallabia veo a Lourdes acercándose y la carrera empieza a cambiar, en el repecho que sube a la iglesia, repecho durísimo me coge. Le veo muy fuerte, me ha cogido con facilidad y va a más. Hacemos a partir de entonces la bici juntas y por detrás la tercera viene lejos. Damos la segunda vuelta al circuito y esta claro que nos la vamos a jugar en el tercer segmento. Era la primera vez que me iba a jugar así el primer puesto, siempre me he bajado de la bici con el puesto más o menos decidido o en alguna carrera larga he ido recortando o me han recortado poco a poco pero nunca así como ayer, bajarnos la primera y la segunda juntas y a ver que pasa. Sin querer ser negativa analizaba la situación y pensaba que no iba a poder, había corrido bien el primer segmento pero luego en bici no había estado fina y pensaba que seguramente el cansancio acumulado en la semana estaba apareciendo, también le sumaba que estoy premenstrual y le veía a ella con gestos y actitud tan fuertes que pensaba que ella sería superior. Salimos a correr, fortísimas, en poco rato es increíble todo lo que se te puede pasar por la cabeza, desde los pensamientos más débiles a los más fuertes, analizaba mi actitud en esos momentos, analizaba mis fuerzas, recordaba alguna que otra sensación entrenando, pensaba en el grupo que habíamos ido de como les estaría yendo, en los ánimos de la gente…, lo que dan de sí 2,5 km. Y corriendo y corriendo le voy dejando y llego a meta primera y muy contenta.

grupo mugarra
Poco a poco van llegando todos los de equipo, cansados pero muy contentos. Cada uno en su categoría había ganado su trofeo y las chicas además habíamos ganado por equipos, que  buen rato pasamos. Y para despedirnos durante la Semana Santa nos fuimos a cenar por ahí y a seguir contando batallitas.

podium ermua

Se acerca la Semana Santa

A pocos días de que lleguen las vacaciones de Semana Santa ya tengo planes en la mente para estos días.
Esta semana he decidido ir el sábado a correr el duatlón de Ermua, será una manera de compartir una carrera con los cadetes y júniors del MugarraTT, últimamente compañeros de algunos entrenos y también de empezar a despedirme de la BH G6 para dar paso a la BH GC Aero.
Este duatlón será campeonato de Euskadi en distancia sprint. El año pasado también tomé parte, llevándome la victoria. Tengo un buen recuerdo y también tengo  el recuerdo de un buen repecho en el sector de la bici el cual se sube dos veces.
Los entrenamientos van bien. Se notan los entrenos largos y de más intensidad. Espero terminar bien la semana y que salga bien la carrera para irme de vacaciones con las pilas cargadas y motivada. Pongo un video del año pasado.

Estos días los pasaré con Rober en Peñiscola, nuestro segundo pueblo y al que nos hemos escapado un par de veces este invierno buscando sol. Aprovecharemos para sacar las bicis de crono y darles un poco de tute ya que las primeros triatlones de larga distancia están ya aquí!
Serán un par de semanas dándole duro, así que de vacaciones tendrán poco, le llamaremos mejor «Stage Semana Santa » jeje
Algún día Intentaremos acercarnos por Salou, al estar cerquita de Peñiscola es una buena oportunidad para hacer un reconocimiento del circuito de bici del Extreme Man de Salou ya que en breve tomaré parte en esa carrera.

Campeona de Euskadi de duatlón en casa

Que diferente ha sido este fin de semana de como me lo imaginaba.

Este año el duatlón de Durango, por motivos varios se cambiaba de fecha, adelantándose al 9 de Marzo. Fechas muy tempranas, los montes aún están nevados, así que me esperaba que hiciera cualquier clima durante el día, cualquiera menos el maravilloso que tuvimos. Algún tipo de pacto tienen los de mi equipo con el señor del tiempo, porque en todos los últimos acontecimientos organizados, el buen tiempo nos ha acompañado y ha permitido que desde los preparativos, las carreras de los niños, adultos, chiringuito y entrega de premios sean una auténtica fiesta. Toquemos madera para que siga acompañándonos.

9 Marzo y apenas llevo un mes entrenando intensidad en la bici que aunque me encuentro bien en los entrenos no sabía como iba a responder en carrera.

Entre los nombres de las inscritas, Ana Casares, triatleta que me hacía plantearme la carrera de cierta manera. Ana es una atleta muy rápida y el ritmo de carrera a pie iba a ser fuerte.

Durante la semana había tenido sensaciones pésimas, al bajar un poco el ritmo de los entrenamientos sentí como se me bajaba todo, un cambio del ritmo diario que hace que te sientas plof, no es una sensación desconocida, es algo que me suele pasar, pero esta vez no sé si sumado al viento sur o los nervios, se agudizó.

Me imaginaba un día muy duro por todo lo que cuento, pero no dejaba de ser un día muy especial para mi, un día que había que darlo todo y disfrutar del campeonato que organiza mi equipo el MugarraTT en casa.

Llega el sábado, el parque de Ezkurdi se llena desde la mañana de pequeños triatletas y buen ambiente. Rober y yo nos acercamos un rato y nos vamos pronto a comer. Volvemos al ruedo, llega nuestro turno, material a boxes y a calentar. Da la hora y detrás del micrófono Jon Alegría, como siempre su voz hace que me meta en carrera.

salida Durango
Dan la salida y Ana y yo nos vamos hacia adelante, yo me planteo seguirle y si no puedo, intentar que me saque lo menos posible para poder jugar una baza en bici. Son dos vueltas de 5 km, voy facíl corriendo con ella, pienso que en la segunda vuelta subirá el ritmo. Al final de la segunda vuelta veo que me stoy yendo y decido tirar para adelante para irme sola en bici, además he visto que las demás vienen cerca. Cojo la bici y salgo muy fuerte, imagino que se han juntado las chicas por detrás asi que hay que estar atenta.
En bici el circuito es exigente por el viento y por el perfil pero cojo buen ritmo y me siento bien, aunque a veces parece que fuera atrancada por el viento, pero el cadenciómetro me decía que iba bien. Este año han cambiado el circuito y subíamos Axpe y el alto de Kanpazar. Hasta la base de Kanpazar fui muy fuerte y decidí subir el puerto a ritmo. La bajada la hago rápida e intento mantener un ritmo fuerte en el llano hasta Durango. A 2 kilómetros de T2 una caída en un grupo de chicos casi  hace que se acabe mi carrera pero por suerte no pasó nada.

bici Durango

Foto: Aitor Ruiz de Zárate

Dejo la bici con bastante margen de tiempo, me bajo con las piernas bastante tocadas pero hay que rematar la faena. Sabía que la victoria estaba en el bolsillo, solo tenía que regular y disfrutar de los últimos kilómetros.
Llego a meta super satisfecha con la carrera que he hecho. Primer puesto que aunque era posible lo veía complicado. Muy contenta con el trabajo realizado.

Gurutze Durango

De lo sentido en la carrera creo que no soy capaz de explicarlo. He sentido el calor antes, durante y depués de la carrera de cada una de las personas que estuvisteis ahí.
Me he pasado todo el fin de semana acongojada de la emoción. Espero formar parte de esta fiesta durante muchos años.

podium Durango

Patrocinadores 2013

La temporada 2013 está a punto de comenzar. Durante este año son varias las empresas, marcas o instituciones que van a patrocinarme o a colaborar conmigo. La mayoría me apoyaron la pasada temporada pero hay alguna novedad:

durango turismoDurango Turismo: Un año más el ayuntamiento de Durango me va a apoyar a lo largo de esta temporada. En mi ropa de entrenamiento y competición voy a lucir el logo de «Durango Turismo» para publicitar el pueblo en todos los lugares que compita.

IMEDUSAIMEDUSA: la empresa Industrias Mecánicas de Durango va a apoyarme una temporada más. La empresa situada en Berriz está dedicada a la fabricación y mecanizado de piezas/utillajes según plano o muestra.

mugarra pequeñoMugarra Triatloi Taldea: Un año más, mi equipo, el Mugarra Triatloi Taldea va a apoyarme en esta nueva temporada. El equipo fundado hace ya 9 años, cuenta con 90 triatletas y otros tantos niños en la escuela del club. Gracias al Mugarra en Durango el triatlón es uno de los deportes más practicados desde los más pequeños hasta los más mayores. Esta temporada, además del duatlón popular de octubre y del duatlón que organizará el 9 de marzo y será campeonato de Euskadi de la modalidad, el club organizará una prueba atlética de 5 y 10 kilómetros de distancia homologados por la Federación Española el próximo 21 de abril.

equipo

latostadora pequeñoCafés La Tostadora: La empresa cafetera va a continuar al apoyo que comenzó la pasada temporada. Son muchos los establecimientos hosteleros de Bizkaia que confían en la marca. En la tienda online de su web se pueden encontrar todo tipo de productos: café, infusiones, maquinas de café…

bh pequeñoBH: La pasada temporada comencé mi relación con la marca vitoriana. Bicis ligeras y de gran calidad. Este año, la BH G5 y la BH GC AERO van a dar paso a la BH G6 y a partir de abril la GC Aerolight. En la foto con la nueva G6 haciéndome el estudio biomecánico con David Herrero.

dhg5

compressport pequeñoCompressport: la pasada temporada empecé a utilizar tanto calcetines como los productos de compresión de la marca compressport. Esta temporada voy a seguir utilizándolos, además de sus nuevos productos: mangas de compresión, camisetas (Pro Racing Triathlon Shirt) y pantalones (Triathlon Short). Las prendas son de muy buena calidad y super cómodas.

Compress Sport_set1.1 main

zerod pequeñoZEROD: La pasada temporada utilicé el neopreno VANGUARD. Esta temporada voy a utilizar el V-FLEX. Además, como novedad, mi ropa de competición será de esta marca. Utlizaré el modelo oSUIT Woman y un 2 piezas para las pruebas de larga distancia.

osuit woman

kswiss pequeñoK-SWISS: Desde 2011 utilizo la marca americana de zapatillas. Esta temporada utilizaré las diferentes zapatillas de la gama para cada entrenamiento y competición. A parte de la K-Ruuz, Blade Max Glide, Kwicky Blade Light, hay novedad para este año 2013 está la K-Swiss Blade Max Express. Una zapatilla mixta para rodajes y días de series.

rotor pequeñoROTOR: La pasada temporada comencé a utilizar platos ovalados Q-Ring con bielas 3D+. Esta temporada utilizaré los mismos platos con las nuevas bielas FLOW. Los desarrollos serán 50-34 para la BH G6 y 50-36 para la BH Aerolight. También he comenzado a utilizar diferentes componentes de la marca como potencias y antisalidas de cadena.

flow

powerbar pequeñoPOWERBAR: Un año más seguiré utilizando productos PowerBar, líder mundial en comida energética. PowerBar me ofrece todos sus productos energéticos: sales, barritas, geles, batidos.

spiuk pequeñoSPIUK: Otra novedad para esta temporada serán las zapatillas, cascos y gafas. Este año utilizaré los productos de la marca Bizkaina. Como zapatilla de triatlón utilizaré el modelo sec-seg y para los entrenamientos la nueva 15Rc. El caso utilizaré el modelo Daggon para entrenamientos y pruebas sin drafting y para pruebas de larga distancia el modelo Kronos. Las gafas utilizaré el modelo Arqus y el modelo Zelerix.

sec seg

Estos son los patrocinadores para esta temporada. A falta de finiquitar el acuerdo, próximamente habrá un sponsor más. A todos ellos les agradezco su apoyo.

Campeonato de Bizkaia de Cross 2013

De la rutina a la competeción. Como dije en la anterior entrada hoy empezaba mi calendario de competiciones 2013.
Campeonato de Bizkaia de cross en Abadiño, cerquita de casa. Un sitio por donde pasaba mucho corriendo cuando empecé a correr y por donde aún sigo pasando muy de vez en cuando.
Éste es el segundo año que corro cross y cuando he llegado a Abadiño muchas caras eran conocidas, además de que siempre muchas compañeras duatletas y triatletas se dejan ver también en estas carreras.
Como digo es el segundo año, y este no me ha pillado tan de sopetón que el circuito haya estado tan embarrado como me pilló el año pasado en Lasarte. Siempre he corrido en asfalto y en Lasarte el año pasado me quedé bloqueda con semejante hundimiento de los pies.

Cross Abadiño
Hoy salía de casa y sabía lo que me iba a encontrar, llevamos muchos días de temporal y el circuito estaba sentenciado. Reconozco que la pereza y los nervios querían que me quedara en casa 😉 Esa idea pasa por la cabeza pero no es una opción.
A nivel deportivo también sabía lo que me iba a encontrar, las atletas están fuertes y el nivel es alto así que me tocaba ponerme las pilas bien. Yo estoy haciendo buenos entrenos de carrera pie y que mejor manera que meterme con ellas al ruedo a darlo todo.
Las sensaciones de la carrera han sido extrañas, como de querer ir más y no poder, como de impotencia por tanta torpeza con el barro. No me he notado suelta y me ha faltado un poquito de fuerza y de braceo pero en general estoy muy contenta con el resultado. He corrido sola y he luchado por mantenar la posición. He quedado 7ª, 6ª vizcaína y estoy contenta de haber acompañado a la Txapelduna Iraia García y Belit Solar a la primera posición por equipos. Campeonas de Bizkaia por equipos. OLE!

Belit-Iraia-Guru
Agradezco todos los ánimos que he recibido de la gente. Se han acercado muchos al estar tan cerca de casa y se agradece ver caras conocidas.
La verdad que el día se presentaba por la mañana muy duro, pero ha resultado un día bonito. La carrera ha resultado bien, el clima nos ha respetado bastante y hemos ganado el Cto de Bizkaia. Después para celebrar el cumple de la hermana de Rober nos hemos comido unas alubias que hemos rematado TODOS con una siesta y otra merendola después. Un paseo y en casita de nuevo. Ahora a poner las piernas para arriba que las tengo que me hacen plo plo, plo.. ah y a ponerme hielo en el dedo anular  de la mano que no se dónde lo he metido en la carrera, imagino que subiendo los escalones que nos han puesto tamaño gigante, pero lo tengo hinchadito y dolorido.
Próxima parada, campeonato de Euskadi de cross en Amorebieta.

Metida en la rutina

Como que no quiera la cosa llevo casi tres meses entrenando. Parece que fue ayer cuando daba por finalizada la temporada pero el tiempo corre que te corre, es verdad, cuando tienes un planing, una planificación y sigues un calendario, parece que los días se esfuman. Los entrenos empezaron tranquilos, despacio, cogiendo marcha, ganas, fuerzas, recuperando mi molestia de la pierna… y sin darme cuenta ya estoy haciendo entrenos a buen ritmo.
Antes de Navidad fue momento para hacerme una prueba de esfuerzo, importante para la salud y saber también los umbrales de trabajo. Fuimos una mañana a la clinica del IMQ Rober y yo y nos volvimos con un calentón majo para casa. Lo dimos todo encima de la cinta.

prueba esfuerzo
He empezado la temporada haciendo mas hincapié en la natación. También es  momento de gimansio, de muscular un poco y coger fuerza. La temporada es larga y se encarga de irme desinflando. En la pisci estoy nadando bastantes metros a diario y estoy teniendo otras sensaciones diferentes a todo lo que había tenido hasta ahora. Mi ritmo de mejora en el agua es muy lento pero sigo mejorando, disfrutando cada vez más del agua y sintiendo como cada vez me puedo exigir un poquitito más.

Últimamente no paro de quejarme, que si la temperatura del agua, la lluvia, etc… pues todo no van a  ser quejas, en la piscina ya apenas paso y frío y en general estoy muy contenta con los entrenos que vengo haciendo. En la bici está tocando mojarse y quedarse muchos días en casa a hacer rodillo, pero mientras entre dentro de lo esperado no cunde el pánico. Cuando toque hacer más kilómetros, si se alarga el temporal, habrá que hacer una escapada. Los entrenos que he completado sonde bastante calidad en la piscina y en la pista. Estoy haciendo ritmos que dejé al final de la temporada pasada.

lluvia

Más o menos el calendario para 2013 esta planificado. Esta primera parte, al igual que la temporada pasada, voy a correr la temporada de cross con el equipo Bidezabal de Durango. Es una buena manera de empezar a ponerse fuerte en la carrera a pie. Va ser duro, la gente está muy fuerte ……….
Este domingo Campeonato de cross de Bizkaia en Abadiño, cerquita de casa. Espero hacerlo lo mejor posible.

Cambio de temporada

Estos días ando dándole muchas vueltas a como va ser y cuales van ser mis objetivos 2013. Es el primer año que no lo tengo nada claro. Hasta  ahora todo ha ido surgiendo poco a poco, y las temporadas que he hecho me han resultado bonitas, siempre con algún reto nuevo, algun campeonato nuevo e intentando hacer las cosas lo mejor posible. Ahora ha sido momento de hacer balance de la temporada para replantearse la siguiente, pero no me esta resultando fácil.
La temporada 2012 ha sido larga pero muy satisfactoria. Algunas carreras me han costado más que otras pero en general me he encontrado fuerte y competitiva. En media distancia he cogido soltura acabando carreras muy fuerte y en distancia larga he cogido experiencia.
He mejorando en las tres disciplinas aunque la natación se me atraviese bastante.  El balance es más que positivo y el objetivo es seguir así, ir trabajando poco a poco más volumen y más calidad. Asimilando cada vez entrenos más duros, más largos y exigentes.

En este mundo de la larga distancia el sueño, la meta o como le explicó yo a la gente las olimpiadas de la larga distancia es participar en Hawai. En mi mente no aparecía el sueño ese del que hablan muchos triatletas que dicen que desde muy jovencitos  han puesto su meca en Hawai ya que Hawai y el triatlón lo conozco relativamente hace muy poco. A veces pienso que si no me acompaña ese sueño no voy a ser nunca una buena Ironman. Pero lo que si que sueño y ha ido surgiendo dentro de mi es llegar a tener ese nivel para poder ser competitiva en Ironman.
Las clasificaciones Ironman se han puesto muy difíciles a nivel deportivo y económico y no me gustaría obcecarme e ir por el camino equivocado. Existen muchas opciones hoy en día y pueden surgir temporadas bonitas a parte de este circuito.

Mi temporada creo que la voy enfocar desde el punto de vista de crecer como deportista de larga distancia.  El ritmo en el que crezca o cómo crezca me llevara por un camino u otro.
Espero en unos días encauzar lo que vaya ser el 2013.

Para terminar el año y como viene siendo tradición, correré la San Silvestre. Este año toca la de Vitoria-Gasteiz. Una pena no poder ver disfrutar corriendo a la grupeta del ccg en la Sansi de Durango.
El obejetivo de hoy es correr fuerte aprovechando el nivelazo que va haber en la carrera. Me toca sufrir pero un buen sufrimiento será motivo de felicidad en la meta.

dorsal

Quería despedir el año dando las gracias a mis patrocinadores por seguir conmigo en el 2013.

Compartiendo entrenos

Han pasado los días de descanso y empiezo poco a poco. Aún la próxima temporada esta sin planificar pero hay que empezar a construir los cimientos.
Estos días he aprovechado para poder compartir, inculcar, aprender y pasarlo bien con el deporte. He organizado unas quedadas para correr en Durango con las que empezamos el lunes pasado. Nos juntamos un grupito majo y pasamos un buen rato (fotos Kepa Aginako).

La idea parece que ha tenido éxito y la gente tiene ganas de continuar con la grupeta. No estuvimos muchas, pero parece que para mañana, segundo lunes, se acercara bastante mas gente. Yo estuve muy agusto y creo que mi objetivo se va a cumplir. Como he dicho vi a la gente con ganas y estoy segura que algunas seguirán.

Este sábado me acerqué a otra quedada que organizaba el No te pares team en Donosti con el nombre de Swimaciegas para nadar. Allí compartí el baño con gente que conozco de las redes sociales, que suelo coincidir en carreras y además conocí a un grande del triatlón: Xavi Llobet. Xavi dirigió la quedada y nos enseñó muchas cosas de la natación en un triatlón.


La mañana del sábado amaneció con buen tiempo, aguantó bastante bien y el baño resultó mejor de lo que esperaba. Luego empezó a llover pero aún así pasamos un buen día. Corrimos un poquito después de nadar (carrera perfecta para volver a entrar en calor) y nos fuimos a comer todos. Tras una buena comilona nos dimos un paseo hasta la feria de la B/SS (también perfecto para bajar la comida).

Esto días me han servido mucho para compartir este deporte con los demás. Pasarlo bien haciendo lo que me gusta con gente que tiene las mismas aficiones. Siento que estoy cargando las pilas sicológicas a parte de las físicas.
Después de pasar muchas horas durante mucho tiempo concentrada en mis entrenos y en mis competiciones a veces se pierde la salsilla esa que hay cuando no compites.
Hoy he leído en el blog de Borja Jubera como decía que necesitaba volver a sus raíces para seguir llenando el baúl de los recuerdos bonitos. Para mi compartir en estos días estos momentos con la gente me ha servido para llenarme de energía.

Correr con Guru

En estos días de descanso he estado preparando una idea que tenía en la cabeza hace tiempo. Ahora que me toca empezar suave a entrenar, quería animar a la gente a que empiece conmigo y se animen a probar este deporte. He planteado 4 días para empezar y coger ritmo con el objetivo de que la gente se conozca, surjan grupetas y luego ellas queden en los horarios que mejor les venga. O simplemente que se animen a seguir haciendo deporte.
Los días van a ser los 4 lunes de noviembre a las 19:30 en la entrada de las piscinas de Landako, en Durango.
Animaos que os aseguro que merece la pena!
Gracias a los que me han ayudado con esta idea, en especial a Beñat y Arantza.
El deporte ha sido considerado tradicionalmente un medio apropiado para conseguir valores de desarrollo personal; afán de superación, respeto a la persona, superación de los límites, autodisciplina, etc. Cualidades estas deseables por todos y que se pueden conseguir a través del deporte.
 
Mi propuesta es organizar cuatro quedadas para correr y que de ahí salga un futuro hábito entre la gente.

Va dirigido sobre todo a esas chicas o mujeres que pienso que necesitan un grupo u otra persona para tener iniciativa a empezar. Sin duda está abierto a todo el mundo y de todos los niveles.

Hay muchas opciones de practicar deporte, pero siempre he dicho que correr es la más fácil de practicar: no hay que atarse a horarios, no necesitas apenas material, se puede practicar en cualquier lugar, a cualquier hora…

Animaos y aprovechar la oportunidad de empezar junto a otra gente, conocer otro mundillo, ir a carreras populares, dejar de fumar, como berbalagun o para salir de la rutina.

Kirola, tradizionalki, beti izan da garapen pertsonala gauzatzeko bidea, hots, norbera gainditzeko afana, pertsonarekiko errespetua, limiteak gainditzea, autodisziplina, etab. Hauek dira kirolaren bidez pertsona orok lortu nahi dituen ezaugarriak.

Nire proposamena hainbat geraldi arineketan egiteko antolatzea da, et ahorren ondorioz jendeak ohitura har dezala.

Kirola praktikatzeko taldetxo bat edo beste pertsona bat behar duten neska edo emakumeei zuzenduta dago. Dudarik gabe mundu guztiari eta nivel ezberdinei irekita dago.

Kirola praktikatzeko aukera asko daude, baina beti esan dut arineketan egitea dela errezena: ordutegirik gabe, material gutxirekin, edozein leku eta ordutan praktikatu daitekeena…

Animatu zaitezte eta aprobetxatu aukera hau beste jende batekin batera hasteko, mundu hau ezagutzeko, lasterketa herrikoietara joateko, erretzeari uzteko, berbalagun bezala edo betikotasunetik irtetzeko.

Días de descanso

Ya han pasado 15 días del Ironman donde di por finalizada mi temporada.
Estuve un par de días con las piernas que parecía un poco como robocop pero de un día para otro me levanté muy recuperada.

He pasado muchas horas en casa, en el ordenador y en el sofá. He descansado y he comido como si otro Ironman tuviera que hacer. La segunda semana el cuerpo me pedía sudar a gritos!!! Algún paseo que otro hemos dado por los montes de los alrededores de Durango (en la foto monte Mugarra que da nombre a mi equipo).

 

Cueva que hay subiendo al ángulo del Mugarra.

 

Ha sido momento de empezar hacer el trabajo de oficina del triatleta por llamarle de alguna manera y hacer cositas en casa que durante la temporada resulta difícil ponerse hacer. Los fines de semana han estado completos. He tenido una boda.

 

También he estado en la organización del duatlón popular de Durango que organiza mi equipo el MugarraTT donde participaron 723 personas, también han empezado las fiestas del pueblo y he podido salir a comer con las amigas y ver muchos amigos que hacía tiempo que no veía, por cierto algunos grandes seguidoras de mi web (un saludo a Lorena, Nagore, Irune y toda la cuadrilla que seguro que leéis esto 😉 ). Que sepáis que me emocionásteis un montón recordando cosas que leíais en el blog.

Como no, este último sábado lo he pasado pegada al ordenador viendo el Ironman de Hawaii apoyando desde casa a los nuestros, en especial a En3ko y Pedro. Aguanté hasta las 4 de la mañana, no llegamos a ver la entrada de Pedro en meta pero le dejamos bien encaminado. Me da mucha pena que la mala suerte se cebara con En3ko, pero estoy segura que le dará la vuelta porque él es uno de ellos, de los elegidos para disputar la carrera. He rebuscado entre las carpetas de mi ordenador para encontrar esta foto (Zarautz 10), con Leanda Cave, ganadora del Ironman de Hawaii 2012:

En este parón me he dado cuenta que llevo mucho tiempo sumergida en esta rutina de entrenos y competiciones. Tanto tiempo o el tiempo suficiente para que muchas cosas y mucha gente no sigan ahí. Estoy dejando muchas cosas por el camino y me da mucha pena pero imagino que así es el río de la vida. Cada uno elige su camino.

Ahora toca empezar de nuevo poco a poco e ir pensando en el calendario del año que viene. Ahora mismo tengo unas agujetas tremendas de los primeros entrenos de gimnasio. Os voy contando…